ဟိုလူ႕ဆီေရာက္ ဒီဆီေရာက္မို႔ ေရႊေငြဥစၥာ အသျပာမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
ငါျဖစ္ခ်င္သလို မျဖစ္ရလြန္းလို႔ ေဆြမ်ိဳးမိဘ သားသမီးမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
မနာခ်င္လည္းမရ ႏွိပ္စက္ၾကလို႔ မ်က္စိနားႏွာ အဂၤါမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
ေနခ်င္ေသးလည္း ေသၾကရလို႔ အသက္ခႏၶာ ဘဝဆိုတာလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
“ငါကို စြန္႔ႏိုင္ရင္ စြန္႔။ ငါကို မစြန္႔ႏိုင္ရင္ အားလံုးကို ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္” ဆိုတဲ့ စကားလိုပါပဲ။
ငါတိုးတက္ေအာင္ လုပ္သလို အားလံုး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ငါခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္သလို အားလံုးခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ငါအႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ လုပ္သလို အားလံုး အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အားလံုးက ငါျဖစ္ေနလို႔ပါ။ အားလံုးက ငါနဲ႔ ဆိုင္ေနလုိ႔ပါ။
ငါနဲ႔မဆိုင္
ဟိုလူ႕ဆီေရာက္ ဒီဆီေရာက္မို႔ ေရႊေငြဥစၥာ အသျပာမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
ငါျဖစ္ခ်င္သလို မျဖစ္ရလြန္းလို႔ ေဆြမ်ိဳးမိဘ သားသမီးမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
မနာခ်င္လည္းမရ ႏွိပ္စက္ၾကလို႔ မ်က္စိနားႏွာ အဂၤါမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
ေနခ်င္ေသးလည္း ေသၾကရလို႔ အသက္ခႏၶာ ဘဝဆိုတာလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
ဘယ္ေလာက္ပဲ နာက်င္ေနပါေစ။ (ဥပမာ- ေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားရတဲ့အခါ၊ စိတ္ထဲမွာ နာက်င္ရတဲ့အခါ…)
ဘာေတြပဲ ပ်က္စီးေနပါေစ။ (ဥပမာ- ဥစၥာပ်က္တဲ့အခါ၊ တပည့္သားသမီးေတြ ကိုယ့္စကား နားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာစိုင္းတဲ့အခါ...)
ခလုတ္ႏွိပ္တိုင္း စိတ္လိုက္တိုမေနဘဲ ငါနဲ႔မဆိုင္၊ ငါ့ပိုင္မဟုတ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းလိုက္ရင္ ေအးခ်မ္းၿပီး စိတ္သက္သာရာရသြားပါလိမ့္မယ္။
(ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ရင္) တစ္ကမၻာလံုး ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကီးပဲ ပ်က္စီးေနၾကပါေစ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကပါေစ။ စိတ္ထဲမွာ ၾကီးၾကီးမားမား မခံစားရဘဲ (ကိုယ့္နဲ႔မ်ား ပတ္သက္ရင္ေတာ့) နည္းနည္းေလာက္ကေလး ထိခိုက္ပ်က္စီးရံုနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ထိခိုက္ တုန္လႈပ္မႈ ျဖစ္ၾကရတယ္ဆိုတာ ငါနဲ႔ မဆိုင္ျခင္း၊ ဆိုင္ျခင္း ဆိုတဲ့ အစြဲေၾကာင့္ပါ။ ငါနဲ႔ မဆိုင္လို႔ ယူဆရင္ မပင္ပန္းရဘဲ ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္လို႔ ယူဆရင္ေတာ့ အစြဲၾကီးရင္ ၾကီးသေလာက္ ပင္ပန္းၾကရမွာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ပင္ပန္းခ်င္တာလား... သက္သာခ်င္တာလား...။ သက္သာရာရခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အရာအားလံုးကို ငါနဲ႔မဆိုင္ လို႔ ......။
ငါနဲ႔ ဆိုင္တယ္
“ငါကို စြန္႔ႏိုင္ရင္ စြန္႔။ ငါကို မစြန္႔ႏိုင္ရင္ အားလံုးကို ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္” ဆိုတဲ့ စကားလိုပါပဲ။
ငါတိုးတက္ေအာင္ လုပ္သလို အားလံုး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ငါခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္သလို အားလံုးခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ငါအႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ လုပ္သလို အားလံုး အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အားလံုးက ငါျဖစ္ေနလို႔ပါ။ အားလံုးက ငါနဲ႔ ဆိုင္ေနလုိ႔ပါ။
ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အျမင္မေတာ္မႈေတြ၊ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တာဝန္၊ ဝတၱရားေတြကို ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္လို႔ သေဘာထားၿပီး-
မေကာင္းတာေတြကို ေကာင္းေအာင္၊
ေကာင္းတာေတြကို ပိုၿပီးေကာင္းေအာင္
ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆာင္ရြက္ေပးရပါမယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ တိုးတက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ျဖင့္ အားလံုး ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္ လို႔ ....။
အေကာင္းဆံုးကေတာ့-
ကိုယ့္အတြက္ဆိုရင္ ငါနဲ႔မဆိုင္၊
အမ်ားအတြက္ဆိုရင္ ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္ လို႔ ႏွလံုးသြင္းၿပီး လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၾကဖို႔ပါပဲ….။
ငါျဖစ္ခ်င္သလို မျဖစ္ရလြန္းလို႔ ေဆြမ်ိဳးမိဘ သားသမီးမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
မနာခ်င္လည္းမရ ႏွိပ္စက္ၾကလို႔ မ်က္စိနားႏွာ အဂၤါမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
ေနခ်င္ေသးလည္း ေသၾကရလို႔ အသက္ခႏၶာ ဘဝဆိုတာလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
“ငါကို စြန္႔ႏိုင္ရင္ စြန္႔။ ငါကို မစြန္႔ႏိုင္ရင္ အားလံုးကို ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္” ဆိုတဲ့ စကားလိုပါပဲ။
ငါတိုးတက္ေအာင္ လုပ္သလို အားလံုး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ငါခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္သလို အားလံုးခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ငါအႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ လုပ္သလို အားလံုး အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အားလံုးက ငါျဖစ္ေနလို႔ပါ။ အားလံုးက ငါနဲ႔ ဆိုင္ေနလုိ႔ပါ။
ငါနဲ႔မဆိုင္
ဟိုလူ႕ဆီေရာက္ ဒီဆီေရာက္မို႔ ေရႊေငြဥစၥာ အသျပာမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
ငါျဖစ္ခ်င္သလို မျဖစ္ရလြန္းလို႔ ေဆြမ်ိဳးမိဘ သားသမီးမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
မနာခ်င္လည္းမရ ႏွိပ္စက္ၾကလို႔ မ်က္စိနားႏွာ အဂၤါမ်ားလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
ေနခ်င္ေသးလည္း ေသၾကရလို႔ အသက္ခႏၶာ ဘဝဆိုတာလည္း ငါကမပိုင္ ငါနဲ႔မဆိုင္။
ဘယ္ေလာက္ပဲ နာက်င္ေနပါေစ။ (ဥပမာ- ေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားရတဲ့အခါ၊ စိတ္ထဲမွာ နာက်င္ရတဲ့အခါ…)
ဘာေတြပဲ ပ်က္စီးေနပါေစ။ (ဥပမာ- ဥစၥာပ်က္တဲ့အခါ၊ တပည့္သားသမီးေတြ ကိုယ့္စကား နားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာစိုင္းတဲ့အခါ...)
ခလုတ္ႏွိပ္တိုင္း စိတ္လိုက္တိုမေနဘဲ ငါနဲ႔မဆိုင္၊ ငါ့ပိုင္မဟုတ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းလိုက္ရင္ ေအးခ်မ္းၿပီး စိတ္သက္သာရာရသြားပါလိမ့္မယ္။
(ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ရင္) တစ္ကမၻာလံုး ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကီးပဲ ပ်က္စီးေနၾကပါေစ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကပါေစ။ စိတ္ထဲမွာ ၾကီးၾကီးမားမား မခံစားရဘဲ (ကိုယ့္နဲ႔မ်ား ပတ္သက္ရင္ေတာ့) နည္းနည္းေလာက္ကေလး ထိခိုက္ပ်က္စီးရံုနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ထိခိုက္ တုန္လႈပ္မႈ ျဖစ္ၾကရတယ္ဆိုတာ ငါနဲ႔ မဆိုင္ျခင္း၊ ဆိုင္ျခင္း ဆိုတဲ့ အစြဲေၾကာင့္ပါ။ ငါနဲ႔ မဆိုင္လို႔ ယူဆရင္ မပင္ပန္းရဘဲ ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္လို႔ ယူဆရင္ေတာ့ အစြဲၾကီးရင္ ၾကီးသေလာက္ ပင္ပန္းၾကရမွာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ပင္ပန္းခ်င္တာလား... သက္သာခ်င္တာလား...။ သက္သာရာရခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အရာအားလံုးကို ငါနဲ႔မဆိုင္ လို႔ ......။
ငါနဲ႔ ဆိုင္တယ္
“ငါကို စြန္႔ႏိုင္ရင္ စြန္႔။ ငါကို မစြန္႔ႏိုင္ရင္ အားလံုးကို ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္” ဆိုတဲ့ စကားလိုပါပဲ။
ငါတိုးတက္ေအာင္ လုပ္သလို အားလံုး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ငါခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္သလို အားလံုးခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ငါအႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ လုပ္သလို အားလံုး အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အားလံုးက ငါျဖစ္ေနလို႔ပါ။ အားလံုးက ငါနဲ႔ ဆိုင္ေနလုိ႔ပါ။
ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အျမင္မေတာ္မႈေတြ၊ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တာဝန္၊ ဝတၱရားေတြကို ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္လို႔ သေဘာထားၿပီး-
မေကာင္းတာေတြကို ေကာင္းေအာင္၊
ေကာင္းတာေတြကို ပိုၿပီးေကာင္းေအာင္
ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆာင္ရြက္ေပးရပါမယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ တိုးတက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ျဖင့္ အားလံုး ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္ လို႔ ....။
အေကာင္းဆံုးကေတာ့-
ကိုယ့္အတြက္ဆိုရင္ ငါနဲ႔မဆိုင္၊
အမ်ားအတြက္ဆိုရင္ ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္ လို႔ ႏွလံုးသြင္းၿပီး လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၾကဖို႔ပါပဲ….။
0 comments: